عيد سعيد قربان مبارک
عيد سعيد قربان مبارک
اعمال عيد سعيد قربان
در تعاليم ديني چهار روز است که به عنوان عيد تعيين گشته است که عبارتند از: عيد فطر، عيد قربان، عيد غدير و روز جمعه. در اين ميان عيد قربان يکي از اعياد مهم و بزرگ مسلمين به شمار مي رود به نحوي که برخلاف بسياري از اعياد، مورد اختلاف نبوده و همه فرق مسلمين اين روز را عيد محسوب مي کنند؛ لذا در دعاي مخصوص قنوت نماز عيد مي خوانيم: «اللهم اني اسألک بحق هذا اليوم الذي جعلته للمسلمين عيدا و لمحمد صلي الله عليه و آله ذخرا و شرفا و کرامه و مزيدا...؛ بارالها! به حق اين روزي که آن را براي مسلمانان عيد و براي محمد صلي الله عليه واله ذخيره و شرافت و کرامت و فضيلت قراردادي...» و بدين گونه عيد را فقط مخصوص مؤمنين ندانسته و همه مسلمين را در آن سهيم مي دانيم و اعتقاد داريم اين گردهمايي عظيم رهيافتي براي رسيدن به اعتصام به حبل الله است که يکي از مهم ترين دستورات اجتماعي اسلام است.
فلسفه قرباني کردن در عيد قربان
از جمله آموزه هاي اسلام براي تکامل و رشد انسان ها، ايثار از جان و مال در راه خداوند يگانه مي باشد؛ به اين معنا که انسان، همه دارايي ها و امکاناتش را امانتي الهي بداند که بايد در طريق بندگي هزينه کند. قرباني کردن نيز نمادي از قطع دلبستگي و وابستگي ها و جلوه اي از ايثار مال و جان در راه محبوب واقعي و رضاي خداوند متعال مي باشد. البته آنچه که از قرباني کردن و رسيدن به مقام قرب الهي به وسيله ذبح گوسفند، لحاظ شده است قطع علقه هاي روحي و مالي است که باعث تقواي قلب و طهارت نفس مي گردد.
خداوند متعال اصل قرباني کردن را از شعائر الله دانسته و آن را نشانه ي بزرگداشت و سپاس گزاري مؤمنان بر نعمت هدايت معرفي کرده و قرباني کننده را در گروه و خيل محسنين و نيکوکاران داخل کرده است.
در قرآن کريم آمده است: «وقتي شما قرباني مي کنيد آنچه که متعلق به خدا است، تقواي شماست نه گوشت و پوست قرباني»بنابراين در قرباني کردن هر چند ظاهر کار سر بريدن است؛ اما واقعيت قضيه نهايت تسليم، سرسپردگي، عشق و علاقه بنده به مولاي خود است؛ و در واقع قرباني کردن نمادي از قرباني کردن هواهاي نفساني و ذبح نفس اماره و نوعي جهاد با نفس در جهت زدودن تعلقات و وابستگي هاي دنيوي و مادي و رهايي از زندان مال پرستي و دنياطلبي است.
تمسک به قرباني براي دفع بلا
در کلام و سيره?ي بزرگان، مي?توان نمونه?هايي را يافت که براي دفع بلا به سنّت «قرباني» تمسّک جسته?