14 فروردین (2 آوریل) روز جهانی آگاهی از اتیسم
330545.mp3
14 فروردین (2 آوریل) روز جهانی آگاهی از اتیسم
14 فروردین (2 آوریل) روز جهانی آگاهی از اتیسم
Moving from Surviving to Thriving
Autistic individuals share regional perspectives
حرکت از بقا به شکوفایی:
افراد اوتیستیک دیدگاه های منطقه ای مشترک دارند
روزجهانی آگاهی اوتیسم
(۲آوریل،۱۴فروردین)
در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه ای را تصویب که دوم آوریل به عنوان روز جهانی آگاهی از اوتیسم نامگذاری شده است
هدف از این روز جهانی، یادآوری و ترغیب کنش‌های کشورهای عضو در سازمان ملل متحد در جهت افزایش آگاهی در مورد افراد مبتلا به اختلال اوتیسم در سراسر جهان است تا مردم شناخت بهتری از این افراد داشته باشند. اوتیسم، یک اختلال رشدی مغز است که در سالهای اولیه زندگی بروز نموده و شاخصه اصلی آن ضعف در ارتباط و تعاملات اجتماعی و بروز رفتارهای کلیشه‌ای است و گرامیداشت این روز به منزله لزوم آگاهی بیشتر از احوالات افراد دارای این اختلال و درک شرایط آنان است.
اختلال اوتیسم یا 'درخودماندگی' از بیماری هایی است که باعث اختلال در ارتباطات اجتماعی و تعامل فرد با دیگران می‌شود و عاملی برای مشکلات رفتاری فرزندان به شمار می رود.
کودکانی که به این اختلال دچار می شوند از جامعه کناره‌گیری نمی کنند بلکه از ابتدا هرگز به طور کامل به جامعه وارد نمی‌شوند ولی می‌توان با استفاده از شناخت به موقع و روش درمانی مناسب، آن‌ها را وارد اجتماع کرد.
کودکان اوتیسمی معمولا در تقابل‌های اجتماعی و رفتارهای هیجانی خود در مواجهه با اطرافیان دچار مشکل هستند به طوری که در پاسخ به دیگران عکس‌العمل‌های غیرمعمول از خود بروز می‌دهند و قادر به برقرار کردن تماس چشمی مناسب نیستند.
یکی از مشخصه‌های این اختلال تاخیر شدید در رشد زبان است که البته باید با علائم دیگر ان همراه باشد یعنی هر کودکی که در رشد زبان تاخیر داشته باشد، بیمار اوتیسمی نیست و این کودکان به صورت معمول الگوهای رفتاری محدود و تکراری و کلیشه‌ای دارند و تغییر در محیط اطراف آن‌ها موجب آزارشان می شود.
هر چند علایم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم بر توانایی برقراری ارتباط با دیگران توسط کودک، تاثیر می گذارند.
علایم ابتلا به اوتیسم شامل تاخیر در یادگیری صحبت کردن و یا اصلا صحبت نکردن، انواع رفتارها، علایق و بازی های تکراری برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیا و ناراحت شدن در صورت تغییر برنامه روتین زندگی، ناتوانی در گفتن اسم، ناتوانی دربرقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بغل شدن و یا کمک نخواستن، ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات، حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجهی به درد، عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک و رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار و یا با دست هاست.
در افراد اوتیستیک ممکن است رفتارهایی از قبیل اصرار بر یکنواختی و مقاومت در برابر تغییرات، استفاده از اداها و اشاره به جای کلمات در بیان نیازهای خود، تکرار کلمات، خنده نابجا، گریه بی مورد، نشان دادن استرس و نگرانی بی علت، ترجیح بر تنهایی، پرخاشگری، عدم تماس چشمی، عدم یادگیری با روشهای معمول آموزشی، انجام بازی های غیر عادی، دلبستگی غیر عادی به بعضی از اشیا و نداشتن حرکات بدنی به صورت نرم و عادی نیز بروز کند.
روز جهانی آگاهی از اتیسم با توجه به قطعنامه 139/62 مجمع عمومی سازمان ملل متحد از سال 2008 در تاریخ 2 آوریل نامگذاری شده است. روز جهانی اوتیسم یکی از هفت روز رسمی سازمان ملل متحد (UN – Global Issues – Health ) است که در رابطه با سلامتی رسمیت یافته است. کودکان مبتلا به اتیسم استعداد های شگرفی در زمینه های مختلف دارند و در صورتی که محیط و امکانات مناسبی برایشان فراهم شوند می توانند استعداد ها و توانایی های خود را بروز دهند.
:
