شبکه بهداشت و درمان شهریار

مرکز مشاوره بيماري هاي رفتاري شهرستان شهريار  توسط  دکتر آمسترانگ نماينده WHO   به همراه خانم دکتر کمالي نماينده WHO  در ايران و کارشناسان معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشکي ايران آقاي دکتر محمودي کارشناس مسئول بيماريهاي واکير و خانم غلامي کارشناس برنامه ايدز معاونت بهداشتي دانشگاه  در مورخ 24/1/94 مورد بازديد قرار گرفت.

اين بازديد در مورخ 24/1/94 راس ساعت 30/9 صبح با حضور سرپرست واحد بيماريها آقاي دکتر قديري و کارشناس برنامه ايدز آقاي پنجه اي و پرسنل مرکز مشاوره بيماريهاي رفتاري انجام شد. در اين برنامه آقاي مهندس بنائيان معاون بهداشتي شبکه نيز در جمع بازديد کنندگان حضور يافتند و طي بازديد ضمن معرفي بازديد کنندگان و پرسنل مرکز نشستي انجام شد در ادامه کارشناس برنامه ايدز آقاي پنجه اي و سرپرست واحد بيماريهاي شبکه آقاي دکتر قديري توضيحاتي در زمينه فعاليت هاي مرکز ارائه نمودند و پس از آن پرسنل اين مرکز به سوالات نمايندهWHO   پاسخ و ارائه توضيح نمودند

همچنين در اين برنامه  اتاقهاي کار مورد بازديد قرار گرفته و  نمودار و نقشه هاي پراکندگي بيماران و همچنين پروند ها مورد بررسي قرار گرفت و همچنين با تعدادي از بيماران و مراجعين مصاحبه انجام شد.

لازم به توضيح مي باشد که مرکز مشاوره بيماريهاي رفتاري شهريار  تابعه شبکه بهداشت و درمان شهرستان شهريار مي باشد  اين مرکز از سال 1382 فعاليت خود را آغاز نموده و در مواردزير به طور رايگان ومحرمانه ارائه خدمت مي نمايد :

در بيان کلي مرکز مشاوره بيماريهاي رفتاري شهريار در چند بخش ارائه خدمت مي نمايد

الف) خدمات مشاوره ، بررسي و تشخيص HIV/AIDS  با انجام تست هاي فوري HIV و آموزش پيشگير ي از انتقال اين بيماري  از مبتلايان به افراد سالم

ب) پذيرش ، مشاوره  و تکميل پرونده مراقبت و درمان جهت موارد تشخيص داده شده به منظور ارتقاء سلامتي و افزايش طول عمر بيماران و افزايش اميد به زندگي در جامعه

ج) پذيرش و تکميل پرونده مراقبت و خدمات پيشگيري از انتقال بيماري از مادران باردار مبتلا به به جنين در حين بارداري و نوزادان آنها حين زايمان وپس از تولد  با تحويل درمان پيشگيري (پروفيلاکسي دارويي ) از زمان تشخيص

د) ارائه خدمات پيشگيرانه  به موارد تماس يافته با بيماران و يا افراد مشکوک از جمله تماس هاي شغلي مانند پرسنل بهداشتي و درماني در بخش هاي دولتي و خصوصي و بيمارستانها  وتماس هاي غير شغلي مانند موارد تماس هاي جنسي بدون محافظت با افراد غير همسر و يا مشکوک به HIV و همچنين موارد تجاوز جنسي و تماس هاي اتفاقي با ابزار هاي برنده وتيز مشکوک به آلودگي به HIV .